ἐξαρθρέω

English (LSJ)

   A dislocate the joints of, οἱ Ἀμαζόνες ἐ. τὸ ἄρσεν γένος τὸ ἑωυτῶν Hp.Art.53:—Pass., ἐξαρθρέεται τὰ τοιαῦτα ib.58, cf. Gal.6.876.    II intr., to be dislocated, ἐξαρθρήσαντα ὀστέα Hp.Art.29; suffer from dislocations, ib.8,53.

Greek (Liddell-Scott)

ἐξαρθρέω: ἐξαρθρόω, «στραγγουλίζω» μέλος τοῦ σώματος, ἢ ἐμόν, Ἱππ. π. Ἄρθρ. 784. 19, κτλ., ἢ ἄλλου τινός, μυθολογοῦσι δέ τινες ὅτι αἱ Ἀμαζόνες τὸ ἄρσεν γένος τὸ ἑωυτῶν νήπιον ἐὸν ἐξαρθρέουσι, αἱ μὲν κατὰ τὰ γούνατα, αἱ δὲ κατὰ τὰ ἰσχία αὐτόθι 820. 20. - Παθ., ἐξαρθρέεται τὰ τοιαῦτα αὐτόθι 825. ΙΙ. ἀμεταβ., ἐξαρθροῦμαι, ἐξαρθρήσαντα ὀστέα αὐτόθι 796.