δαμαστής

English (LSJ)

οῦ, ὁ,

   A subduer, Gloss., prob. epith. of Ἔρως, [Epich.]301.

Greek (Liddell-Scott)

δᾰμαστής: -οῦ, ὁ, ὁ καθυποτάσσων, Γλωσσ.· δαμαστικός, ή, όν, Σχόλ. εἰς Πίνδ.