παχύφωνος

English (LSJ)

ον,

   A of coarse sound, στοιχεῖον Aristid. Quint.1.21 (Comp.).

Greek (Liddell-Scott)

παχύφωνος: -ον, ὁ παχὺς δηλ. τραχὺς κατὰ τὸν ἦχον, Ἀριστείδ. Κοϊντιλ. σ. 46, ἐν τῷ συγκρ. -ότερος.