ἀκαταμάθητος

English (LSJ)

ον,

   A not learnt or known, Hp.Acut. 7,51, Plot.3.9.3.

Greek (Liddell-Scott)

ἀκαταμάθητος: -ον, ὃν δὲν δύναταί τις νὰ μάθῃ ἢ γνωρίσῃ ἢ ἐννοήσῃ, Ἱππ. περὶ Ὀξ. 384.