μονόφορβος

English (LSJ)

ον,

   A grazing alone, Hsch.

German (Pape)

[Seite 206] allein weidend, Hesych.

Greek (Liddell-Scott)

μονόφορβος: -ον, «μόνος βοσκόμενος, βόσκων μόνος» Ἡσύχ., Γρηγ. Ναζ. ΙΙΙ, 984Α, 1230Α.