ὑψήγορος

English (LSJ)

ον,

   A grandiloquent, vaunting, A.Pr.320,362; sublime, Ph.1.473.

Greek (Liddell-Scott)

ὑψήγορος: -ον, μεγαλήγορος, Αἰσχύλ. Πρ. 318, 360· ὑψηλὸς τὸ ὕφος, Φίλων 1. 473. ― Ἐπίρρ. -ρως, Κλήμ. Ἀλ. 802.