θεόπνοος

English (LSJ)

ον, contr. θεόπνους, ουν,= foreg.,

   A θ. γενόμενος Corp.Herm.1.30; θ. ὕδωρ Numen. ap. Porph.Antr.10; πρόσωπον, of the Sphinx, Epigr.Gr.1016.

German (Pape)

[Seite 1197] dasselbe, Porphyr. u. a. Sp.

Greek (Liddell-Scott)

θεόπνοος: -ον, = τῷ προηγ., Πορφύρ. Ἄντρ. Νυμφ. 116∙ τὸ θεόπνουν, ἔμπνευσις, θεοπνευστία, ἐπιγραφ. ἐν τῇ Συλλ. Ἐπιγρ. (Προσθήκαις) 4700b.