δίκορσος

English (LSJ)

[ῐ], ον,

   A two-headed, Lex.Rh.ap.Eust.947.28, Hsch.

German (Pape)

[Seite 629] zweiköpfig, VLL.

Greek (Liddell-Scott)

δίκορσος: -ον, δικέφαλος, Ρητορ. Λεξικ. παρ’ Εὐστ. 947. 28.