ὀρυκτέον

English (LSJ)

(ὀρύσσω)

   A one must dig, Ph.Bel.91.19, Ruf.Fr.66.

Greek (Liddell-Scott)

ὀρυκτέον: ῥηματ. ἐπίθ. τοῦ ὀρύσσω, δεῖ ὀρύσσειν, μνημονεύεται ἐκ τοῦ Φίλωνος Βελοπ.