δισσάρχης

English (LSJ)

ου, ὁ,

   A joint-ruling, δισσάρχαι βασιλεῖς S.Aj.390 (lyr.).

Greek (Liddell-Scott)

δισσάρχης: -ου, ὁ, ἀπὸ κοινοῦ ἄρχων, δισσάρχαι βασιλεῖς, οἱ δύο ἄρχοντες βασιλεῖς, Σοφ. Αἴ. 390.