εὔοργος

English (LSJ)

ον, (ὀργή)

   A = εὐόργητος, Id. perh. from Archil., cf. PLG2p.439B.).

German (Pape)

[Seite 1085] = εὐόργητος, Hesych.

Greek (Liddell-Scott)

εὔοργος: -ον, (ὀργὴ) ἐπὶ ψόγου, «ὁ μὴ ὀργιζόμενος ἐφ’ οἷς δεῖ, ἀλλὰ πάντα εὖ φέρων, ἔσθ’ ὅτε δὲ ἐπὶ ἐγκωμίου» Ἡσύχ.