ὁλοκληρία

English (LSJ)

ἡ,

   A completeness or soundness in all parts, τοῦ σώματος, τῶν αἰσθητηρίων, Chrysipp.Stoic.3.33, Plu.2.1041f : abs., Act.Ap.3.16, Plu.2.1063f, Demetr.Eloc.3, SIG1142 (Phrygia, i/ii A. D.), POxy.123.6(iii/iv A. D.).

German (Pape)

[Seite 325] ἡ, die Ganzheit, Vollständigkeit, Unversehrtheit in allen Theilen, Sp., wie Plut. adv. Stoic. 11; LXX. u. N. T., das ganze Erbtheil.

Greek (Liddell-Scott)

ὁλοκληρία: ἡ, τὸ πλῆρες ἢ ἡ ἀκεραιότης εἰς ὅλα τὰ μέρη, τῶν αἰσθητηρίων, τοῦ σώματος Πλούτ. 2. 1041F, 1047E· ἀπολ., αὐτόθι 1063F, Καιν. Διαθ.