λάσταυρος

English (LSJ)

ὁ, epith. of a κίναιδος, Theopomp.Hist.217 (

   A a), cf. AP 12.41 (Mel.); as general term of abuse, Phryn.173: λαστρίς is cited as a Dim. in EM159.30.

German (Pape)

[Seite 18] ὁ, eigtl. rauchhaariger Stier, in obscönem Sinne, = κίναιδος, Theopomp. bei Pol. 8, 11, 6; δασύπυγος, Theocr. 5, 113; δασύτρωγλος Mel. 49 (XII, 41); Sp.

Greek (Liddell-Scott)

λάσταυρος: ὁ, ἐπίθ. τοῦ κιναίδου, καταπύγων, Θεοπόμπ. Ἱστ. 249· πρβλ. Ἀνθ. Π. 12. 41· ― λάστρις ἀναφέρεται ὡς ὑποκορ. ἐν Ἐτυμ. Μεγ. 159. 30. ― Καθ’ Ἡσύχ.: «Λάσταυροι· οἱ περὶ τὸν ὀρρὸν δασεῖς, καὶ πόρνοι τινὲς ὄντες». (Ἴδε ἐν λέξ. λάω Β· περὶ τοῦ τύπου πρβλ. θησαυρός, Κένταυρος).