τρίοζος

English (LSJ)

[ῐ], ον,

   A with three branches or boughs, Thphr.HP1.1.8, al.

German (Pape)

[Seite 1145] dreizweigig, dreiästig, Theophr.

Greek (Liddell-Scott)

τρίοζος: -ον, ὁ ἔχων τρεῖς ὄζους, ἤτοι κλάδους ἢ κλῶνας, Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 1. 1, 8, κτλ.