ἱμαντομάχος

English (LSJ)

[μᾰ], ον,

   A fighting with the caestus, Orac.in Tz.H.7.422.

Greek (Liddell-Scott)

ἱμαντομάχος: -ον, ὁ μὲ ἱμάντας (λωρία) μαχόμενος (πυκτεύων), Χρησμ. παρὰ Τζέτζ. Ἱστ. 7. 422.