βιαστέον

English (LSJ)

   A one must do violence to, τύχην E.Rh.584; ἀλόγως β. Phld.Oec.p.56J.

Greek (Liddell-Scott)

βιαστέον: ῥημ. ἐπίθ., πρέπει νὰ ἐπενέγκῃ τις βίαν εἰς, τύχην Εὐρ. Ρήσ. 584.