ἄλφα

English (LSJ)

τό, indecl. (pl.

   A τὰ ἄ. Arist.Metaph.1087a8), v. A a init.; cf. Aen.Tact.31.18, Calliasap.Ath.10.453d, Pl.Cra.431e; ἐπίσταται δ' οὐδ' ἄλφα συλλαβὴν γνῶναι Herod.3.22.    2 T-square, Eustr. in EN74.2.    3 Phoenician for βοὸς κεφαλή, Hsch.    4 metaph., τὸ ἄλφα καὶ τὸ ὦ the first and last, Apoc.1.8, al.

Greek (Liddell-Scott)

ἄλφα: τό, ἄκλ., ἴδε Α α ἐν ἀρχ., πρβλ. Καλλίαν παρ’ Ἀθ. 453D, Πλάτ. Κρατ. 431Ε, Πλούτ. ΙΙ, 738Α.

French (Bailly abrégé)

(τό) :
indécl.
alpha :
1ᵉ lettre de l’alphabet grec;
comme chiffre αʹ = 1 - ͵α et postér. Α = 1000.
Étymologie: orig. sém. ; cf. hébr. aleph.