δυσβάστακτος

English (LSJ)

ον,

   A intolerable, grievous to be borne, LXX Pr. 27.3, Ev.Matt.23.4, Plu.2.915f, etc.; of persons, Antisth. ap. Ph.2.449.

German (Pape)

[Seite 677] schwer zu tragen; Plut. qu. nat. 16; N. T. u. a. Sp.

Greek (Liddell-Scott)

δυσβάστακτος: -ον, ὃν δυσκόλως δύναταί τις νὰ ὑπομείνῃ, Εὐαγγ. κ. Ματθ. κγ΄, 4, Πλούτ. 2. 915F, κτλ.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
difficile à supporter, accablant.
Étymologie: δυσ-, βαστάζω.