δύσζωος

English (LSJ)

ον,

   A wretched, βίοτος δ. AP9.574.

Greek (Liddell-Scott)

δύσζωος: -ον, ἄθλιος, δυστυχής, βίος δ. Ἀνθ. Π. 9. 574.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui mène une vie misérable.
Étymologie: δυσ-, ζωή.