ἀκατάκριτος
English (LSJ)
ον,
A uncondemned, Act.Ap.16.37, 22.25.
Greek (Liddell-Scott)
ἀκατάκρῐτος: -ον, ὁ μὴ κατακριθείς, Πράξ. Ἀποστ. ιϛ΄, 37., κβ΄, 25. - Ἐπίρρ. -τως, Εὐστ. κτλ.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
non condamné.
Étymologie: ἀ, κατακρίνω.