εὐεπίβατος

English (LSJ)

ον,

   A easy to ascend, λόφος Str.5.3.7; τεῖχος Polyaen. 6.5; καταρράκται App.BC5.82 (Comp.).    II easy of attack, τόποι Ph.Bel.94.40: metaph., Id.1.459, Luc.Cal.19.

German (Pape)

[Seite 1065] leicht zu besteigen, leicht zugänglich, λόφος Strab. V p. 234; Sp. Uebertr., ἀσθενές τι καὶ εὐεπ. τῆς ψυχῆς Luc. calumn. 19.

Greek (Liddell-Scott)

εὐεπίβᾰτος: -ον, ὃν εὐχερῶς ἀναβαίνει τις, λόφος Στράβων 234, Πολύαινος 6. 5· εὐπρόσβλητος, Λουκ. π. Διαβολ. 19.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
facile à gravir, à escalader.
Étymologie: εὖ, ἐπιβαίνω.