ἀμφισβήτητος

English (LSJ)

ον,

   A disputed, debatable, γῆ Th. 6.6.

German (Pape)

[Seite 144] ον, bestritten, γῆ Thuc. 6, 6.

Greek (Liddell-Scott)

ἀμφισβήτητος: -ον, διαφιλονεικούμενος, ὑποκείμενος εἰς ἀμφισβήτησιν, γῆ Θουκ. 6. 6.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
contesté, disputé.
Étymologie: adj. verb. de ἀμφισβητέω.