ἀνθάμιλλος

English (LSJ)

ον,

   A vying with, rivalling, E.Ion606.

German (Pape)

[Seite 230] dagegen wetteifernd, Nebenbuhler, Eur. Ion. 606; Lycophr. 429.

Greek (Liddell-Scott)

ἀνθάμιλλος: [ᾰ], -ον, (ἅμιλλα) ἀνταγωνιστής, ἀντίπαλος, Εὐρ. Ἴων 606: ― θηλ. τύπος, ἀνθαμιλλήτρια, ἡ, ἡ ἀντίζηλος, τινι Νικήτ. Χρον. 325Β.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
rival.
Étymologie: ἀντί, ἅμιλλα.