αὐτόφωνος

English (LSJ)

ον,

   A self-sounding, χρησμὸς αὐ. an oracle delivered by the god himself, Luc.Alex.26.

Greek (Liddell-Scott)

αὐτόφωνος: -ον, ὁ ἀφ’ ἑαυτοῦ ἠχῶν, χρησμὸς αὐτ., ὃν αὐτὸς ὁ θεὸς ἀπήγγειλε, Λουκ. Ἀλέξ. 26. ― Ἐπίρρ. -νως Βασίλ.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui parle lui-même.
Étymologie: αὐτός, φωνή.