δυσβίοτος

English (LSJ)

[ῐ], ον,

   A making life wretched, πενίη AP7.648 (Leon.).

German (Pape)

[Seite 677] elend lebend; πενίη Leon. Tar. 64 (VII, 648).

Greek (Liddell-Scott)

δυσβίοτος: -ον, (βίοτος) ὁ καθιστῶν τὸν βίον δυστυχῆ, πενίη Ἀνθ. Π. 7. 648.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
dont la vie est pénible.
Étymologie: δυσ-, βίοτος.