διφρευτής

English (LSJ)

οῦ, ὁ,

   A charioteer, S.Aj.857.

German (Pape)

[Seite 645] ὁ, der Wagenlenker, Soph. Ai. 844.

Greek (Liddell-Scott)

διφρευτής: -οῦ, ὁ, διφρηλάτης, Σοφ. Αἴ. 857.

French (Bailly abrégé)

οῦ (ὁ) :
conducteur d’un char.
Étymologie: διφρεύω.