ἐκκλιτέον

English (LSJ)

   A one must avoid, τὸν εὖ βάλλοντα τῶν πολεμίων Plu.2.584d ; one must shun, τὰς ἀθρόας πόσεις Ath.3.120d, cf. Menemach. ap.Orib.7.22.3.

Greek (Liddell-Scott)

ἐκκλῐτέον: ῥηματ. ἐπίθ., δεῖ ἐκκλίνειν, ἀποφεύγειν, Ἀθήν. 120D.

French (Bailly abrégé)

adj. verb. de ἐκκλίνω.