ἐκπεπληγμένως

English (LSJ)

Adv., διακεῖσθαι to be in a state

   A of panic, D.Prooem. 39.1.

Greek (Liddell-Scott)

ἐκπεπληγμένως: ἐπίρρ., ἐκπ. διακεῖσθαι, διατελεῖν ἐν καταστάσει φόβου πανικοῦ, Δημ. 1447. 17.

French (Bailly abrégé)

adv.
avec frayeur.
Étymologie: ἐκπεπληγμένον, part. pf. Pass. de ἐκπλήττω.