ἐμπίμπρημι

English (LSJ)

(pres. not in Hom. who has impf. ἐνέπρηθον,

   A v. ἐμπρήθω), 3pl. impf. ἐνεπίμπρασαν Th.6.94; also (as if from ἐμπιπράω) inf. ἐμπιπρᾶν Plu.Cor.26; part. ἐμπιπρῶν Plb.1.53.4: impf. ἐνεπίμπρων X.HG6.5.22: fut. ἐνιπρήσω Il.15.702, ἐμπρήσω Ar.Th.749, 3pl. -πρήσοντι Tab.Heracl.1.145: aor. 1 ἐνέπρησα Hom., etc.: aor. 1 Med. ἐνεπρησάμην PTeb.61 (b).289 (ii B.C.), Q.S.5.485:—Pass., part. ἐμπιπράμενος Hdt.1.19: fut. ἐμπεπρήσομαι (v.l. ἐμπρήσομαι, as in Id.6.9), Paus.4.7.10; Ep.inf. ἐνιπρήσεσθαι Q.S.1.494: aor. ἐνεπρήσθην Hdt. 5.102, 6.25, Th.4.29, etc.: pf. ἐμπέπρησμαι Hdt.8.144 (v.l. -πέπρημαι), Ph.1.391:—kindle, set on fire, πυρὶ νῆας Il.8.182, al.; τῷ Λημνίῳ . . πυρὶ ἔμπρησον S.Ph.801; τὸν [νηὸν] ἐνέπρησαν Hdt.1.19, cf. 5.101, al.: c. gen., πυρὸς αἰθομένοιο νῆας ἐνιπρήσωσι burn them by force of fire, Il.16.82; ἐμπιμπράναι οἰκίαν Ar.Nu.1484, cf. Pl.R.471c:—Pass., to be set on fire, Hdt.1.19, etc.; ῥίζαι -πεπρησμέναι Ph. l.c.; to be inflamed, Aret.SA2.10: metaph. of anger, Luc.Cat.12. (Freq. written ἐμπίπρ- in codd., but cf. ἐμπιμπράντων Phld.Ir.p.53 W.)

French (Bailly abrégé)

c. ἐμπίπρημι.