εὐηχής

English (LSJ)

Dor. εὐᾱχης, ές,

   A well-sounding, tuneful, ὕμνος Pi.P.2.14; ὑμέναιος Call.Del.296; ὄργανον Plu.2.437d; euphonious, Phld. Po.2.3.

Greek (Liddell-Scott)

εὐηχής: Δωρ. εὐᾱχής, ές, καλῶς ἠχῶν, εὔηχος, Πινδ. Π. 2. 25, Καλλ. εἰς Δῆλ. 296, Πλούτ. 2. 437D. - Καθ’ Ἡσύχ.: «εὐηχές· εὔφωνον, εὔφημον».

French (Bailly abrégé)

ής, ές :
au bruit harmonieux ou sonore.
Étymologie: εὖ, ἦχος.