centuplus

Latin > English (Lewis & Short)

centū̆plus: a, um, adj. centum-plus,
I hundredfold, centuple (eccl. Lat.): fructus, Vulg. Luc. 8, 8: fenoris usus, Alcim. Avit. ad Sor. 365: augere populum suum centuplum, Vulg. 1 Par. 21, 3.—As subst.: centū̆plum, i, n., a hundredfold: accipere, Aug. Civ. Dei, 20, 7; Vulg. Matt. 19, 29: invenire, id. Gen. 26, 12: reddere alicui, Salv. adv. Avar. 3, 17.