incūsātĭo: ōnis, f. id., I a blaming, accusing, accusation: vitiorum, et peccatorum incusatio, aut querela, Cic. de Or. 3, 27, 106; Don. ad Ter. Phorm. 2, 3, 12.
Latin > French (Gaffiot 2016)
incūsātĭō,¹⁶ ōnis, f. (incuso), reproche, blâme : Cic. de Or. 3, 106.