οὐλοχύται

English (LSJ)

[ῠ], αἱ, (οὐλαί, χέω)

   A barley-groats or coarsely-ground barley sprinkled over the victim and the altar before a sacrifice (τὰς οὐλοχύτας φέρε δεῦρο.—τοῦτο δ' ἐστὶ τί;—κριθαί Strato Com.1.34), οὐλοχύτας ἀνελέσθαι, προβαλέσθαι, Il.1.449,458; ἐν δ' ἔθετ' οὐλοχύτας κανέῳ Od.4.761; χέρνιβά τ' οὐλοχύτας τε κατάρχετο, of the ceremony of sprinkling the barley before sacrifice, 3.445:—also οὐλό-χῠτα, τά, Hsch.