πέλωρος

English (LSJ)

η, ον, also ος, ον Od. 15.161 (the only example of the fem. in Hom.) :—

   A monstrous, prodigious, huge, with collat. notion of terrible, in Hom. much rarer than the form πελώριος, but in Hes. the more common ; δράκοντα φέρων ὀνύχεσσι πέλωρον Il.12.202 ; χῆνα φ. ὀ. π. Od.l.c. ; π. ὄφιν, δεινόν τε μέγαν τε. Hes. Th.299 ; Γαῖα πελώρη ib.159, 173, Q.S.2.225 ; θάμβος Maiist.55 ; ὡς φοβερός, ὡς π. Ezek. Exag.125 : neut. pl. as Adv., πέλωρα βιβᾷ with gigantic tread, h.Merc. 225, cf. 349 : Sup. πελώριστος Theoc. Ep. 18.5 (fort. πεδωρισταί = Μεθορισταί (Dor. ὦρος = ὅρος), i.e. μέτοικοι).