Att. θᾶττον,
A v. ταχύς. θάσσουσα· σπεύδουσα, Hsch.
θᾶσσον: Ἀττ. θᾶττον, ἴδε ἐν λ. ταχύς.
θᾱσσον a swiftly θᾶσσον ἔντυεν (P. 4.181) b comp. adv., swifter καὶ ἀγάνορος ἵππου θᾶσσον καὶ ναὸς ὑποπτέρου (O. 9.24)