θεόμοιρος

English (LSJ)

ον,

   A partaking of the divine nature, Ecphant. ap. Stob.4.6.22; φύσις Dam.Isid.191.

German (Pape)

[Seite 1196] des Göttlichen theilhaft, Phot. 347, 7.

Greek (Liddell-Scott)

θεόμοιρος: -ον, μετέχων τῆς θείας φύσεως, Ἔκφραντ. παρὰ Στοβ. 323. 58 (ἐν τῷ θηλ. -μοίρη), Δαμασκ. ἐν τῇ Βιβλ. Φωτ. 347.