διαβόρος

English (LSJ)

ον, (βιβρώσκω)

   A devouring, νόσος S.Tr.1084, Ph.7.    II διάβορος, ον, Pass., eaten up, consumed, Id.Tr.676; cf. διάβαρος.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui ronge.
Étymologie: διαβιβρώσκω.

Spanish (DGE)

-ον
devorador, que consume νόσος S.Tr.1084, Ph.7, cf. Tx.H.12.793.