πλεοναχός

English (LSJ)

ή, όν,

   A manifold, γενέσεως αἰτία Epicur.Ep.2p.36U.; κατὰ π. τρόπον ibid.; τοῦ π. τρόπου ib.p.41 U.; τὸ π. τὸ τῆς ῥητορικῆς diversity, Phld.Rh.1.50 S.:— elsewh. only Adv. πλεον-ᾰχῶς in various ways or senses, λέγεσθαι Arist. APo.89a28, EN1125b14, 1129a25, Epicur.Ep.1p.29U., al.; π. ἐτυμολογεῖν Str.10.3.8: also πλειοναχῶς, Iamb. Comm.Math.p.93 F.