ἀκαταπολέμητος

Greek (Liddell-Scott)

ἀκαταπολέμητος: -ον, ὃν δὲν δύναταί τις νὰ καταπολεμήσῃ, Ἐπιφ. Ἀγκυρ. τόμ. 2, σ. 20.

Spanish (DGE)

-ον invencible Epiph.Const.Anc.14.