sbj. ao.2 épq. de βαίνω.
see βαίνω.
v. βαίνω.
Il. 6.113 = βῶ, conj. von ἔβην.
βείω: эп. (= βῶ) aor. 2 conjct. к βαίνω.
βείω conj. stamaor. 1 sing. (= βήω) van βαίνω.