v. βοῦς.
[Seite 469] = βοῦν, s. unter βοῦς.
βῶν acc. sing. en gen. plur. van βοῦς.
βῶν: Hom. acc. sing. к βοῦς.
βῶν: μεταγ. Δωρ. ἀντὶ βοῦν, αἰτ. τοῦ βοῦς, Ahr Δωρ. Δ. σ.166.
see βοῦς.