λυτρωτικός

Greek (Liddell-Scott)

λυτρωτικός: -ή, -όν, ἀνήκων ἢ ἁρμόζων εἰς λυτρωτήν, Θεόδ. Πρόδρ.

Greek Monolingual

-ή, -ό (Μ λυτρωτικός, -ή, -όν) λυτρωτής
αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον λυτρωτή, σωτήριος.

German (Pape)

loskaufend, erlösend, Sp.