πεφρᾰδέειν, πεφρᾰδέμεν, v. φράζω.
3ᵉ sg. ao.2 épq. de φράζω.
πέφρᾰδε: πεφρᾰδέειν, πεφρᾰδέμεν, ἴδε ἐν λ. φράζω, πρβλ. καὶ Κόντου Φιλολ. Παρατηρήσεις ἐν Ἀθηνᾶς Θ΄, σ. 438.
πέφρᾰδε: πεφρᾰδέειν, πεφρᾰδέμεν, βλ. φράζω.