περιγελαστής

Greek Monolingual

ο, θηλ. περιγελάστρα, η, Ν
αυτός που εμπαίζει και περιγελά τους άλλους, χλευαστής.
[ΕΤΥΜΟΛ. < περιγελώ. Η λ. μαρτυρείται από το 1796 στο Γερμανοαπλορρωμαϊκόν Λεξικόν του Karl Weigel].