πρόσκρουμα

English (LSJ)

-ατος, τό, v. πρόσκρουσμα.

German (Pape)

[Seite 770] τό, auch -κρουσμα, Anstoß, eigtl. u. übtr., bes. das, wodurch man einem Andern Anlaß zur Unzufriedenheit, zur Feindschaft giebt, auch die Mißhelligkeit od. Feindschaft selbst, Plut. de sanit. tuend. p. 408 u. a. Sp.

French (Bailly abrégé)

ατος (τό) :
obstacle, sujet de mécontentement.
Étymologie: προσκρούω.

Russian (Dvoretsky)

πρόσκρουμα: ατος τό Plut. = πρόσκρουσμα.

Greek (Liddell-Scott)

πρόσκρουμα: τό, ἴδε πρόσκρουσμα.

Greek Monolingual

-θύματος, τὸ, Α
(δ. γρφ.) βλ. πρόσκρουσμα.