ἀρεστέον

English (LSJ)

[ᾰ], one must be pleased, c. inf., Tz.H.8.212.

Greek (Liddell-Scott)

ἀρεστέον: ῥηματ. ἐπίθ., δεῖ ἀρέσκειν, μετ’ ἀπαρεμφ., Τζέτζ. Ἱστ. 8. 212.