ἐέλδωρ
English (LSJ)
Spanish (DGE)
ἐέλδωρ, -ορος, τό
• Alolema(s): ἔλδωρ Hdn.Gr.2.770, 938
deseo τόδε μοι κρήηνον ἐέλδωρ Il.1.41, 504, cf. 455, 8.242, 16.238, Od.3.418, 17.242, 23.54, Hes.Sc.36, h.Ven.222, ἐσθλὸν προδεδεγμένον ἐέλδωρ Ibyc.37(b), cf. A.R.1.282, Q.S.7.482, 13.527, Orph.L.333, Gr.Naz.M.37.501, Cod.Vis.Pat.12
•c. gen. subj. πρίν γε τὸ Πηλεΐδαο τελευτηθῆναι ἐ. Il.15.74, πατρὸς ἐέλδωρ Nonn.Par.Eu.Io.6.39, μητρὸς ... ἐέλδωρ Gr.Naz.M.37.1003.
German (Pape)
French (Bailly abrégé)
épq. ἐέλδωρ (τό) :
seul. nom. et acc. sg.
souhait, désir.
Étymologie: ἔλδομαι ; ἐέλδωρ de ἐϜέλδωρ, de *Ϝέλδομαι avec ἐ- prosth.