3,274,216
edits
ἁμαρτάνω: Difference between revisions
2
(T21) |
(2) |
||
| Line 30: | Line 30: | ||
{{Thayer | {{Thayer | ||
|txtha=[[future]] ἁμαρτήσω (L T Tr WH [[give]] ἁμαρτήσωμεν for R G ἁμαρτήσομεν), in classical Greek [[ἁμαρτήσομαι]]; 1st aorist ([[later]]) ἡμάρτησα, Winer s Grammar, 82 (79); Buttmann, 54 (47)); 2nd aorist [[ἥμαρτον]]; [[perfect]] [[ἡμάρτηκα]]; (according to a [[conjecture]] of [[Alexander]] Buttmann (1873), Lexil. i., p. 137, from the alpha privative and μείρω, [[μείρομαι]], [[μέρος]], [[properly]], to be [[without]] a [[share]] in, [[namely]], the [[mark]]); [[properly]], to [[miss]] the Mark , ([[Homer]], Iliad 8,311, etc.; [[with]] the genitive of the [[thing]] missed, [[Homer]], Iliad 10,372; 4,491; [[τοῦ]] σκοποῦ, [[Plato]], Hipp. min., p. 375a.; τῆς ὁδοῦ, [[Aristophanes]] [[Plutarch]], 961, others); [[then]] to [[err]], be [[mistaken]]; [[lastly]] to [[miss]] or [[wander]] from the [[path]] of [[uprightness]] and honor, to do or go [[wrong]]. ("Even the Sept., [[although]] the [[Hebrew]] חָטָא [[also]] [[means]] [[primarily]] to [[miss]], endeavor to [[reserve]] [[ἁμαρτάνω]] [[exclusively]] for the [[idea]] of [[sin]]: and [[where]] the [[Hebrew]] signifies to [[miss]] [[one]]'s [[aim]] in the [[literal]] [[sense]], [[they]] [[avail]] [[themselves]] of expressive compounds, in [[particular]] ἐξαμαρτάνειν, [[ἑκουσίως]]); (ἁμαρτάνειν ἁμαρτίαν to [[commit]] ([[literally]], [[sin]]) a [[sin]], μεγάλην ἁμαρτίαν, חֲטָאָה חָטָא; αἰσχρὰν [[ἁμαρτάνω]] [[Sophocles]] Philippians 1249; [[μεγάλα]] ἁμαρτήματα ἁμαρτάνειν, [[Plato]], [[Phaedo]], p. 113e.); cf. [[ἀγαπάω]], [[under]] the [[end]] ἁμαρτάνειν [[εἰς]] τινα (Buttmann, 173 (150); Winer's Grammar, 233 (219)): L T WH [[omit]]; Tr marginal [[reading]] brackets [[εἰς]] σε), Rec., 4; τί [[εἰς]] Καίσαρα, [[εἰς]] τό [[ἴδιον]] [[σῶμα]], [[εἰς]] αὑτούς τέ καί [[εἰς]] ἄλλους, [[Plato]], rep. 3, p. 396a.; [[εἰς]] τό [[θεῖον]], [[Plato]], Phaedr., p. 242c.; [[εἰς]] Θεούς, [[Xenophon]], [[Hell]]. 1,7, 19, etc.; (cf. [[ἁμαρτάνω]] κυρίῳ Θεῷ, [[ἐνώπιον]] (לִפְּנֵי) τίνος (Buttmann, § 146,1) in the [[presence]] of, [[before]] anyone, the [[one]] wronged by the [[sinful]] [[act]] [[being]], as it were, [[present]] and looking on: [[ἔναντι]] κυρίου, [[ἁμαρτία]]. Compare: [[προαμαρτάνω]]). | |txtha=[[future]] ἁμαρτήσω (L T Tr WH [[give]] ἁμαρτήσωμεν for R G ἁμαρτήσομεν), in classical Greek [[ἁμαρτήσομαι]]; 1st aorist ([[later]]) ἡμάρτησα, Winer s Grammar, 82 (79); Buttmann, 54 (47)); 2nd aorist [[ἥμαρτον]]; [[perfect]] [[ἡμάρτηκα]]; (according to a [[conjecture]] of [[Alexander]] Buttmann (1873), Lexil. i., p. 137, from the alpha privative and μείρω, [[μείρομαι]], [[μέρος]], [[properly]], to be [[without]] a [[share]] in, [[namely]], the [[mark]]); [[properly]], to [[miss]] the Mark , ([[Homer]], Iliad 8,311, etc.; [[with]] the genitive of the [[thing]] missed, [[Homer]], Iliad 10,372; 4,491; [[τοῦ]] σκοποῦ, [[Plato]], Hipp. min., p. 375a.; τῆς ὁδοῦ, [[Aristophanes]] [[Plutarch]], 961, others); [[then]] to [[err]], be [[mistaken]]; [[lastly]] to [[miss]] or [[wander]] from the [[path]] of [[uprightness]] and honor, to do or go [[wrong]]. ("Even the Sept., [[although]] the [[Hebrew]] חָטָא [[also]] [[means]] [[primarily]] to [[miss]], endeavor to [[reserve]] [[ἁμαρτάνω]] [[exclusively]] for the [[idea]] of [[sin]]: and [[where]] the [[Hebrew]] signifies to [[miss]] [[one]]'s [[aim]] in the [[literal]] [[sense]], [[they]] [[avail]] [[themselves]] of expressive compounds, in [[particular]] ἐξαμαρτάνειν, [[ἑκουσίως]]); (ἁμαρτάνειν ἁμαρτίαν to [[commit]] ([[literally]], [[sin]]) a [[sin]], μεγάλην ἁμαρτίαν, חֲטָאָה חָטָא; αἰσχρὰν [[ἁμαρτάνω]] [[Sophocles]] Philippians 1249; [[μεγάλα]] ἁμαρτήματα ἁμαρτάνειν, [[Plato]], [[Phaedo]], p. 113e.); cf. [[ἀγαπάω]], [[under]] the [[end]] ἁμαρτάνειν [[εἰς]] τινα (Buttmann, 173 (150); Winer's Grammar, 233 (219)): L T WH [[omit]]; Tr marginal [[reading]] brackets [[εἰς]] σε), Rec., 4; τί [[εἰς]] Καίσαρα, [[εἰς]] τό [[ἴδιον]] [[σῶμα]], [[εἰς]] αὑτούς τέ καί [[εἰς]] ἄλλους, [[Plato]], rep. 3, p. 396a.; [[εἰς]] τό [[θεῖον]], [[Plato]], Phaedr., p. 242c.; [[εἰς]] Θεούς, [[Xenophon]], [[Hell]]. 1,7, 19, etc.; (cf. [[ἁμαρτάνω]] κυρίῳ Θεῷ, [[ἐνώπιον]] (לִפְּנֵי) τίνος (Buttmann, § 146,1) in the [[presence]] of, [[before]] anyone, the [[one]] wronged by the [[sinful]] [[act]] [[being]], as it were, [[present]] and looking on: [[ἔναντι]] κυρίου, [[ἁμαρτία]]. Compare: [[προαμαρτάνω]]). | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''ἁμαρτάνω:''' [ᾰμ<i>..<b>ᾰν]</b></i> (√<i>ΑΜΑΡΤ</i>), μέλ. [[ἁμαρτήσομαι]], αόρ. βʹ [[ἥμαρτον]], Επικ. [[ἤμβροτον]], παρακ. [[ἡμάρτηκα]] — Παθ. αόρ. αʹ [[ἡμαρτήθην]], παρακ. [[ἡμάρτημαι]], γʹ ενικ. υπερσ. <i>ἡμάρτητο</i>· <b>I.1.</b> [[αστοχώ]], δεν [[πετυχαίνω]] το στόχο, με γεν., ἑκὼν ἡμάρτανε [[φωτός]], σκόπιμα δεν πέτυχε τον άνδρα, σε Ομήρ. Ιλ.· <i>ἁμ.τῆς ὁδοῦ</i>, δεν [[βρίσκω]] τον δρόμο, σε Αριστοφ.· <i>τοῦ σκοποῦ</i>, σε Αντιφ.<br /><b class="num">2.</b> γενικά, [[αποτυγχάνω]] να κάνω, [[ξεφεύγω]] από το στόχο μου, χάνω το στόχο μου, [[αστοχώ]], [[λανθάνω]], σε Ομήρ. Οδ. κ.λπ.· με γεν., <i>νοήματος ἤμβροτεν</i>, αστόχησε να εστιάσει πάνω στη [[σκέψη]], στον ίδ. κ.λπ.· <i>ἁμ. τοῦ χρησμοῦ</i>, τον [[παρερμηνεύω]], σε Ηρόδ.<br /><b class="num">3.</b> [[αποτυγχάνω]] να έχω, δηλ. στερούμαι [[κάτι]], το χάνω, με γεν., <i>ἁμαρτήσεσθαι ὀπωπῆς</i>, ότι θα έπρεπε να στερηθώ το φως μου, σε Ομήρ. Οδ.· <i>ἀμ. πιστῆς ἀλόχου</i>, σε Ευρ.<br /><b class="num">II. 1.</b> [[αστοχώ]], κάνω [[λάθος]], παραπλανούμαι, αμαρτάνω, σε Όμηρ. κ.λπ.· με δοτ. τρόπου, <i>γνώμῃ ἁμ</i>., κάνω [[λάθος]] στην [[κρίση]] μου, σε Ηρόδ.· ή <i>ἐν λόγοις</i>, στον ίδ., Πλάτ.· με ουδ. επίρρ., [[τόδε]] γ' [[ἤμβροτον]], έσφαλα σ' αυτό, σε Ομήρ. Οδ.· στον πεζό λόγο, ἁμ. [[περί]] τι ή <i>τινος</i>, κάνω [[λάθος]] σ' ένα [[ζήτημα]], σε Πλάτ. κ.λπ.<br /><b class="num">2.</b> Παθ., <i>ἁμαρτάνεταί τι</i>, διαπράττεται ένα [[αμάρτημα]], σε Θουκ.· απρόσ., <i>ἁμαρτάνεται περίτι</i>, σε Πλάτ. | |||
}} | }} | ||