ἐξούλης: Difference between revisions

{{ls

|lstext='''ἐξούλης''': [[δίκη]], ἡ, ([[ἐξείλλω]]) ὡς παρὰ Ρωμ. τὸ actio unde vi, [[δίκη]] ἐξώσεως, Φρύν. Κωμ. ἐν «Ποαστρίαις» 4. - [[Κατὰ]] τὸν Ἀρποκρ. «[[ἐξούλης]]: [[ὄνομα]] δίκης ἣν ἐπάγουσιν οἱ φάσκοντες ἐξείργεσθαι τῶν ἰδίων κατὰ τῶν ἐξειργόντων· εἴρηται μὲν οὖν [[τοὔνομα]] ἀπὸ τοῦ ἐξίλλειν, ὅ ἐστιν ἐξωθεῖν καὶ ἐκβάλλειν, δικάζονται δὲ [[ἐξούλης]] κἀπὶ τοῖς ἐπιτιμίοις οἱ μὴ ἀπολαμβάνοντες ἐν τῇ προσηκούσῃ προθεσμίᾳ ὑπερημέρων γενομένων τῶν καταδικασθέντων· οἱ δὲ ἁλόντες [[ἐξούλης]] καὶ τῷ ἑλόντι ἐδίδοσαν ἃ ἀφῃροῦντο αὐτόν, καὶ τῷ δημοσίῳ κατετίθεσαν τὰ τιμηθέντα· ἐδικάζετο δὲ [[ἐξούλης]] καὶ ὁ [[χρήστης]] κατέχειν ἐπιχειρῶν [[κτῆμα]] τοῦ χρεωστοῦντος καὶ κωλυόμενος ὑπό τινος· καὶ ἐπεργασίας δέ τις εἰ εἴργοιτο, δίδωσιν ὁ [[νόμος]] δικάζεσθαι πρὸς τὸν εἴργοντα [[ἐξούλης]]· καὶ περὶ ἀνδραπόδου δὲ παντὸς οὐ φησι τις αὐτῷ μετεῖναι· [[ταῦτα]] δὲ σαφῶς Ἰσαῖος διδάσκει καὶ Λυσίας ἐν τῷ κατὰ Στρατοκλέους [[ἐξούλης]]. Δείναρχος μέντοι ἐν τῇ Κροκωνιδῶν διαδικασίᾳ ἰδίως κέχρηται τῷ τῆς [[ἐξούλης]] ὀνόματι ἐπὶ τῆς ἱερείας, τῆς μὴ βουλομένης τὰ ἴδια δρᾶν· ὅτι δὲ ἐπὶ παντὸς τοῦ ἐκ τῶν ἰδίων ἐκβαλλομένου τάττεται [[τοὔνομα]] καὶ οὐχ ὡς οἴεται Καικίλιος μόνων τῶν ἐκ καταδίκης ὀφειλόντων καὶ Φρύνιχος ἐν Ποαστρίαις δῆλον ποιεῖ», πρβλ. καὶ Σουΐδ. ἐν λέξει. ΙΙ. παρὰ τοῖς ῥήτορσιν ἡ [[ἐξούλης]] [[δίκη]] [[εἶναι]] ὡς τὸ Λατ. actio rei judicatae, [[ἤτοι]] [[καταγγελία]] ἐξώσεως γινομένη ὑπό τινος ἀπαιτοῦντος τὴν κατοχὴν κτήματος ἐπιδικασθέντος εἰς αὐτὸν δυνάμει δικαστικῆς ἀποφάσεως, καὶ κωλυομένου ὑπὸ τοῦ πρῴην ἐναγομένου ἢ τοῦ ἐπιτρόπου [[αὐτοῦ]] (τοιαύτη ἦτο ἡ κατὰ Ὀνήτορος [[δίκη]], Δημ. 864.1 - 16, πρβλ. 528. 12), [[καταγγελία]] [[ἐναντίον]] τινὸς αὐθαιρέτως καταλαβόντος ἢ ἀρνουμένου νὰ παραδώσῃ [[κτῆμα]], ὁ αὐτὸς 540. 24., 541.7., 543. 27· πρβλ. Att. Process σελ. 485, 749, κἑξ., Λεξ. Ἀρχαιολογικ. ἐν λ. ἐμβατεία, Βουττμ. Δημ. κατὰ Μηδ. ἐν τῷ Πίνακι. Ἡ μόνη ἐν χρήσει [[πτῶσις]] [[εἶναι]] ἡ γεν. πλὴν Ἀνδοκ. 10. 15, [[ἔνθα]] ὑπάρχει αἰτ. πληθ. ἐξούλας καὶ γραφὰς [[ὦφλον]].

}}