3,274,915
edits
ἐπεί: Difference between revisions
2
(4) |
(2) |
||
| Line 33: | Line 33: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''ἐπεί:''' Ιων. [[ἐπείτε]], επίσης [[ἐπειδή]], σύνδ. [[χρονικός]] και [[αιτιολογικός]], όπως το Λατ. [[quum]]:<br /><b class="num">Α. I. 1.</b> ΧΡΟΝΙΚΟΣ, [[μετά]] από αυτά, [[κατόπιν]] ([[postquam]]), [[αφού]], όταν ([[quum]]), με αόρ., για να δηλώσει ολοκληρωμένη [[πράξη]], ή παρατ., για να δηλώσει [[ενέργεια]] που δεν έχει συντελεσθεί [[ακόμη]], [[ἐπεὶ]] ὑπηντίαζεν ἡ [[φάλαγξ]] καὶ ἡ [[σάλπιγξ]] ἐφθέγξατο, [[αφού]] η [[φάλαγγα]] ξεκίνησε, άρχισε να προχωρεί, να προωθείται, να προελαύνει και η [[σάλπιγγα]] είχε σαλπίσει, σε Ξεν.<br /><b class="num">2.</b> <i>ἐξ οὗ</i>, από [[τότε]], [[έκτοτε]], [[ἐπείτε]] [[παρέλαβον]] τὸν [[θρόνον]], απ' τη [[στιγμή]] που ανήλθα στον θρόνο, σε Ηρόδ.<br /><b class="num">II.</b> με υποτ., και με [[προσθήκη]] των <i>ἄν</i> ή <i>κε</i>, έτσι ώστε το [[ἐπεὶ]] γίνεται [[ἐπάν]], [[ἐπήν]], Ιων. [[ἐπεάν]] ή [[ἐπεί]] κε· αναφερόμενο σε μέλ. χρόνο, <i>ἐπὴν ἕλωμεν</i>, [[αφού]] κυριέψουμε την πόλη, σε Ομήρ. Ιλ.· επίσης, [[οποτεδήποτε]], [[ἐπεί]] κε λίπῃ ὄστεα [[θυμός]], σε Ομήρ. Οδ.<br /><b class="num">III. 1.</b> με ευκτ. [[χωρίς]] το <i>ἄν</i>, αναφερόμενο σε μέλ. χρόνο, [[ἐπειδὴ]] πρὸς τὸ [[φῶς]] ἔλθοι, [[αφού]] είχε έρθει στο φως, σε Πλάτ.· επίσης, [[οποτεδήποτε]], [[ἐπεὶ]] πύθοιτο, σε Ξεν.<br /><b class="num">2.</b> στον πλάγιο λόγο [[μετά]] από ιστορικούς χρόνους, αντιστοιχεί με υποτ. στον [[ευθύ]] λόγο, [[ἐπεὶ]] διαβαίης, ο [[ευθύς]] [[λόγος]] είναι <i>ἐπὴν διαβῶ</i>, στον ίδ.<br /><b class="num">IV.</b> με άλλες λέξεις, [[ἐπεὶ]] [[τάχιστα]], [[ευθύς]] [[αμέσως]], Λατ. [[quum]] [[primum]], στον ίδ.· [[ἐπεὶ]] [[εὐθέως]], στον ίδ.· [[ἐπειδὴ]] [[τάχιστα]], σε Πλάτ.· [[ἐπειδὴ]] [[θᾶττον]], σε Δημ. <b>Β.</b> ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΟΣ,<br /><b class="num">1.</b> [[αφού]], [[επειδή]], με οριστ. ή ευκτ. με το <i>ἄν</i>, σε Όμηρ. κ.λπ.· με προστ., [[ἐπεὶ]] δίδαξον, [[διότι]] πες μου, σε Σοφ.· [[ἐπεὶ]] [[πῶς]] ἂν καλέσειας; [[διότι]] πώς θα τον αποκαλούσες; σε Αριστοφ.· κάποιες φορές αποδίδεται, αν και, [[μολονότι]], ή [[άλλως]], [[ειδεμή]], διαφορετικά, με [[άλλο]] τρόπο.<br /><b class="num">2.</b> με άλλα μόρια, [[ἐπεί]] [[ἄρα]], [[ἐπεὶ]] ἂρ δή, [[αφού]] [[λοιπόν]], σε Ομήρ. Οδ.· [[ἐπεί]] γε, Λατ. [[quando]] [[quidem]], [[αφού]] όντως, [[πράγματι]], σε Ηρόδ.· [[ἐπείπερ]], δεδομένου ότι, σε Αισχύλ. κ.λπ.· [[ἐπεί]] [[τοι]], [[αφού]] [[βεβαίως]], αναμφισβήτητα, σε Σοφ. | |lsmtext='''ἐπεί:''' Ιων. [[ἐπείτε]], επίσης [[ἐπειδή]], σύνδ. [[χρονικός]] και [[αιτιολογικός]], όπως το Λατ. [[quum]]:<br /><b class="num">Α. I. 1.</b> ΧΡΟΝΙΚΟΣ, [[μετά]] από αυτά, [[κατόπιν]] ([[postquam]]), [[αφού]], όταν ([[quum]]), με αόρ., για να δηλώσει ολοκληρωμένη [[πράξη]], ή παρατ., για να δηλώσει [[ενέργεια]] που δεν έχει συντελεσθεί [[ακόμη]], [[ἐπεὶ]] ὑπηντίαζεν ἡ [[φάλαγξ]] καὶ ἡ [[σάλπιγξ]] ἐφθέγξατο, [[αφού]] η [[φάλαγγα]] ξεκίνησε, άρχισε να προχωρεί, να προωθείται, να προελαύνει και η [[σάλπιγγα]] είχε σαλπίσει, σε Ξεν.<br /><b class="num">2.</b> <i>ἐξ οὗ</i>, από [[τότε]], [[έκτοτε]], [[ἐπείτε]] [[παρέλαβον]] τὸν [[θρόνον]], απ' τη [[στιγμή]] που ανήλθα στον θρόνο, σε Ηρόδ.<br /><b class="num">II.</b> με υποτ., και με [[προσθήκη]] των <i>ἄν</i> ή <i>κε</i>, έτσι ώστε το [[ἐπεὶ]] γίνεται [[ἐπάν]], [[ἐπήν]], Ιων. [[ἐπεάν]] ή [[ἐπεί]] κε· αναφερόμενο σε μέλ. χρόνο, <i>ἐπὴν ἕλωμεν</i>, [[αφού]] κυριέψουμε την πόλη, σε Ομήρ. Ιλ.· επίσης, [[οποτεδήποτε]], [[ἐπεί]] κε λίπῃ ὄστεα [[θυμός]], σε Ομήρ. Οδ.<br /><b class="num">III. 1.</b> με ευκτ. [[χωρίς]] το <i>ἄν</i>, αναφερόμενο σε μέλ. χρόνο, [[ἐπειδὴ]] πρὸς τὸ [[φῶς]] ἔλθοι, [[αφού]] είχε έρθει στο φως, σε Πλάτ.· επίσης, [[οποτεδήποτε]], [[ἐπεὶ]] πύθοιτο, σε Ξεν.<br /><b class="num">2.</b> στον πλάγιο λόγο [[μετά]] από ιστορικούς χρόνους, αντιστοιχεί με υποτ. στον [[ευθύ]] λόγο, [[ἐπεὶ]] διαβαίης, ο [[ευθύς]] [[λόγος]] είναι <i>ἐπὴν διαβῶ</i>, στον ίδ.<br /><b class="num">IV.</b> με άλλες λέξεις, [[ἐπεὶ]] [[τάχιστα]], [[ευθύς]] [[αμέσως]], Λατ. [[quum]] [[primum]], στον ίδ.· [[ἐπεὶ]] [[εὐθέως]], στον ίδ.· [[ἐπειδὴ]] [[τάχιστα]], σε Πλάτ.· [[ἐπειδὴ]] [[θᾶττον]], σε Δημ. <b>Β.</b> ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΟΣ,<br /><b class="num">1.</b> [[αφού]], [[επειδή]], με οριστ. ή ευκτ. με το <i>ἄν</i>, σε Όμηρ. κ.λπ.· με προστ., [[ἐπεὶ]] δίδαξον, [[διότι]] πες μου, σε Σοφ.· [[ἐπεὶ]] [[πῶς]] ἂν καλέσειας; [[διότι]] πώς θα τον αποκαλούσες; σε Αριστοφ.· κάποιες φορές αποδίδεται, αν και, [[μολονότι]], ή [[άλλως]], [[ειδεμή]], διαφορετικά, με [[άλλο]] τρόπο.<br /><b class="num">2.</b> με άλλα μόρια, [[ἐπεί]] [[ἄρα]], [[ἐπεὶ]] ἂρ δή, [[αφού]] [[λοιπόν]], σε Ομήρ. Οδ.· [[ἐπεί]] γε, Λατ. [[quando]] [[quidem]], [[αφού]] όντως, [[πράγματι]], σε Ηρόδ.· [[ἐπείπερ]], δεδομένου ότι, σε Αισχύλ. κ.λπ.· [[ἐπεί]] [[τοι]], [[αφού]] [[βεβαίως]], αναμφισβήτητα, σε Σοφ. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἐπεί:''' conj.<br /><b class="num">1)</b> (время): 1.1) после того как, когда; часто с усилением: αὐτίκ᾽ ἐ., ἐ. [[τάχιστα]], ἐ. [[εὐθέως]], ἐ. τὰ [[πρῶτα]], ἐ. τὸ [[πρῶτον]] как только, как скоро: 1.1.1) (с ind., преимущ. aor. при прошлом недлит. действии и impf. при прошлом длит. действии): ἐ. ὑπητίαζεν ἡ [[φάλαγξ]] καὶ ἡ [[σάλπιγξ]] ἐφθέγξατο Xen. после того, как фаланга стала двигаться и зазвучала труба; 1.1.2) (с conjct. + ἄν, поэт. κε при обозначении предстоящей возможности; иногда ἐ. + ἄν переходят в [[ἐπάν]], [[ἐπήν]], у Her. [[ἐπεάν]]): ἐπὴν [[πτολίεθρον]] ἕλωμεν Hom. как только возьмем город (Трою); 1.1.3) (при указании на ближайшее действие): ἐμὲ δ᾽ ἄξει ἀνὴρ [[ὅδε]], ἐ. κε πυρὸς [[θερέω]] Hom. меня же проводит этот человек, когда согреюсь у огня; (с оттенком повторности или привычности, иногда без ἄν или κε): ἐ. ἁμάρτῃ Soph. всякий раз как (кто-л.) ошибется; 1.1.4) (с opt. без ἄν или κε, с тем же оттенком): οἱ ὄνοι, ἐ. τις διώκοι, προδραμόντες [[ἕστασαν]] Xen. ослы, когда их кто-л. преследовал, пробежав вперед, останавливались; 1.1.5) (в косв. речи): αὐτὸς δὲ ἐ. διαβαίης, [[ἀπιέναι]] [[ἔφησθα]] Xen. ты сам сказал, что как только совершишь переход, уйдешь; 1.1.6) (с inf. по [[attractio]] modi): ἐ. οἱ γενομένους τοὺς παῖδας ἀνδρωθῆναι Her. когда родившиеся у нее мальчики возмужали; 1.2) (с aor., impf. или praes.) с тех пор как: ἐ. Τροίης [[πτολίεθρον]] ἔπερσεν Hom. с тех пор как (Одиссей) разрушил город Трою;<br /><b class="num">2)</b> (причинность) ибо, так как, потому что: 2.1) (с ind.): ἐ. καὶ τοῖς θηρίοις [[πόθος]] τις ἐγγίγνεται Xen. так как и у животных зарождается некая привязанность; 2.2) (с ind. + ἄν или с opt. + ἄν или κε при будущем времени в смысле возможности): ἐ. οὔποτ᾽ ἂν στόλον ἐπλεύσατ᾽ ἂν τόνδε Soph. ибо вы не предприняли бы этого путешествия; ἐ. ἂν [[μάλα]] τοι σχεδὸν ἔλθοι Hom. так как (Гектор) совсем вплотную к тебе подойдет; (в обращении, с подразумеваемым - (по)слушай (же);): ξεῖν᾽, ἐ. ἂρ δὴ ταῦτά μ᾽ ἀνείρεαι Hom. (послушай же), чужеземец, поскольку ты уж спрашиваешь об этом; (в отриц. предложении иногда): потому что иначе, ибо в противном случае: ἐ. [[ὑμεῖς]] γε οὐδ᾽ ἂν νέμεσθαι δύναισθε Xen. ибо иначе вы не могли бы пастись;<br /><b class="num">3)</b> (следствие) поэтому, следовательно; перед imper.: же, а, ну: ἐ. δίδαξον Soph. (так) скажи же; ἐ. ἔρου τινὰ [[τουτωνί]] Plat. а ну спроси кого-л. из этих;<br /><b class="num">4)</b> (в уступительном знач.) хотя, однако, все же: ἐ. καὶ τοῦτό γέ μοι δοκεῖ καλὸν εἶναι, εἴ τις οἷός τ᾽ εἴη παιοεύειν ἀνθρώπους Plat. впрочем, мне кажется, что хорошо, когда кто-л. в состоянии воспитывать людей. | |||
}} | }} | ||